روشن شدن هر مفهوم، قبل از هر چیزی برای درک صحیح آن مفهوم می تواند کمک کند. سواد رسانه ای مشتکل از دو عبارت است: «سواد» و «رسانه».

برگردیم به دوران کودکی و روزهای اول مدرسه، زمانی که به مدرسه می رفتیم تا «خواندن و نوشتن» را یاد بگیریم و دیگر «بی سواد» نباشیم. در مدرسه ابتدا حروف الفبا را یاد می گرفتیم؛ یعنی نسبت به شکل حروف، صدای آنها و نحوه نوشتن آنها «دانش» پیدا می کردیم. سپس «مهارت» کنار هم گذاشتن حروف و خواندن و هجّی کردن کلمات را یاد می گرفتیم و بعد از مدتی «کاربرد» کلمات در ساختن جمله ها و خواندن و نوشتن متون مختلف را آموختیم و بدین ترتیب «باسواد شدیم»! مجموعه ای از دانش ها در کنار مهارت ها به اضافه کاربردها در کنار هم، ما را با سواد کرد.

رسانه وسیله ای است که فرستنده به کمک آن پیام خود را به گیرنده منتقل می کند. رفته رفته ابزارهای ارتباطی گسترش پیدا کرد و در عصر حاضر با ظهور رسانه های چاپی و الکترونیکی، رسانه های جمعی شکل گرفتند. مهم ترین تفاوت رسانه های امروزی آن است که می توانند پیام های خود را با سرعت زیاد به طیف وسیعی از مخاطبان برسانند.

همانطور که سواد خواندن و نوشتن به ما کمک می کند تا بتوانیم انواع جملات ساده و پیچیده را بفهمیم و معناهای متفاوتی از آن ها برداشت کنیم، سواد رسانه ای هم مهارتی است که با یادگیری آن می توانیم انواع رسانه ها و تولیدات رسانه ای را درک، تفسیر و تحلیل کنیم. هر رسانه مجموعه ای از نشانه های خاص خود را دارد که شناخت این نشانه ها در با سواد شدن ما نقش مهمی را ایفا می کند.

شب یکشنبه جان وتنم لرزید خانه ام ویران شد عزیزانم زیر آوار ماندند وحشتناک است تا ساعتی قبل خانه ای باشد و خانواده ای اما در کمتر از چند ثانیه همگی نابود شوند وتو بمانی وویرانی …خودت بمانی وداغ ….کاش فراموششان نکنیم همشهریانم  تسلیت نمیخواهد کمک میخواهند تا کمر راست کنند زیر این مصیبت به یاریشان بشتابیم

با مامانم وخواهرم تو حرم  مشغول خوندن نماز بودیم یهو یه خانومی اومد وگفت کی اینجا طلبه اس تندی بلند شدمو با دادمیگفتم خانوم من طلبم خانوممممم اونقد خانوم خانوم کردم تا منو دید اومد جلو یه برگه دستش بود گفت اسمت چیه ؟اسممو گفتم نگا برگه کرد وگفت بگیر شام مهمون اربابی اینم دعوت نامته ازخوشحالی زبونم بند اومده بود اصلا خشکم زده بود وقتی به خودم اومدم خانومه رفته بود با امانم اینا وسایلمونو جمع کردیم که بریم ومهمون آقا باشیم که از خواب بیدار شدم از دیشب تا حالا یه حالیم یه حال خوب

 وقتی از قم برگشتم قراربود بیام حوزه کمک دوستان وحوزه رو سیاه پوش کنیم وقتی اومدم دیدم خبری نیست مگه میشد محرم باشه وحوزه اینقد سوت وکور ؟وقتی دلیلشو پرسیدم فهمیدم که گفتن مراسم برای خانم ها رو امسال توی اکبریه بزرگ شهر برگزار کنن نه حوزه دلم خیلی شکست مگه میشد خونه امام زمان از عزادارای امام حسین(ع) خالی باشه دوروز اول محرم گذشت وما مراسم نداشتیم دیشب خیلی دلم گرفته بود بعد نماز سر سجاده کلی گریه کردم وبه ارباب گفتم اقا من روسیاه حتی لایق نوکری هم نبودم که اجازه ندادی امسال توی حوزه که خونه امام زمانه برات مجلس بگیریم تورو به جان سه سالت این توفیق و ازما نگیر ..باور کردنی نبود یک ساعت بعد پیامک اومد که با برگزاری مراسم توی حوزه موافقت شده از خوشحالی تنها کاری که تونستم انجام بدم سجده شکر بود خداروشکر که ارباب نوکرشو فراموش نکرده وامسال هم مثل سالهای پیش چای ریز مجلس عزای جدم امام حسین(ع) هستم